He Is My Life

Senin, 13 Juni 2011

Namanya Aviv. Dia hidupku, tapi ya sudahlah tak penting! Dia mengecewakan aku. Aku mencintainya sangat mencintainya tapi dia... Hmm aku engga tau kenapa aku bisa cinta mati dengannya. Padahal dia udah jahat banget sama aku. Dia segalanya. Dia hidup dan matiku. A**! Aku tidak suka dengan perasaan ini. Kenapa?? Kenapa aku punya rasa bodoh ini ? Aku tersiksa. Tapi ya sudahlah.. tak usah di pikirkan.!

Ku ukir namanya di selembar tisu suci menggunakan darahku. Apa aku gila? Aku sangat Gila. Ku sayat tanganku dengan sangat sengaja. Aku sadar melakukannya. Tidak sakit. Sumpah, enggak sakit..! Lebih sakit hatiku di saat dia membiarkan aku pergi. Dan dia mencintai temanku. Aku membencinya. Tapi sekali lagi ya sudahlah.. Itu engga penting.

  • UKIRAN DARAH ITU MASIH ADA

Kini beberapa minggu pun menjadi beberapa bulan . Tlah lama aku terpuruk dengan rasa ini. Rasa konyol ini. Ini sangat konyol. Sumpah, aku engga tahan! Ya Allah.. Hilangkan rasa ini.. Aku sangat teraniaya dengan rasa ini.. T_T

Cerito Rakyat Nganggo Boso Jawi

Senin, 30 Mei 2011

JAKA TARUB

Wonten ing satunggaling dusun, wonten kaluargi ingkang naminipun mbok randa kaliyan putra kakungipun. Putra kakungipun ingkang sampun ngancik dewasa lan naminipun inggih menika Jaka Tarub. Padamelan saben dinten inggih menika madosi ron pisang utawi ron jati kangge dipun sade wonten peken ing saklebetipun kitha kudus. Ron menika dipunlintakaken kaliyan uwos kaliyan sarem kangge ulamipun saben dinten. Tindakanipun wonten peken ngantos pinten-pinten minggu saking tebihing kitha. Pedamelan sanesipun Jaka Tarub menika mbebedak wonten wana kangge ulamipun.



Wontan ing satunggaling dinten ing kaluargi menika boten gadhah ulam kangge dhaharipun saben dinten lajeng Jaka Tarub matur kaliyan biyung kangge kesah wonten wana kangge mbebedak. Kados adatipun menawi mbebedak bidalipun bada’ subuh supados konduripun boten surup. Ananging boten ngertos menapa menika sampun dangu amargi boten angsal punapa-punapa, menika Jaka Tarub nembe apes, sampun sonten sampun dangu lampahipun Jaka Tarub boten manggih.

Satunggal punapa kemawon sato kewan. Namung Jaka Tarub menika boten putus asa piyambakipun taksih nglajengaken lampahipun ingkang tebih sanget wonten ing jeronipun wana. Ananging ngantos dalu JakaTarub taksih boten angsal punapa-punapa. Saking sayakipun Jaka Tarub kepengin sumene ngantos sare saestu, amargi lampahipun menika tebih sanget lajeng Jaka Tarub sare ing sakjeronipun wana. Piyambakipun kaget amargi kepireng suanten gumujuning tiyang-tiyang estri sami gumujengan. Amargi pengin ngertos suanten menika punapa lan saking pundi sejatosipun pramila Jaka Tarub madosi suanten menika. Piyambakipun menika boten percaya kalioyang ingkang Jaka Tarub mersani ing dalu menika Jaka Tarub kaget amargi ing tengahing wana wonten suanten widodari-widodari ingkang sami gumujengan sinambi siram lelangin ing sendang. Jaka Tarub nyaketi panggenan widodari menika ingkang nembe siram kala wau amargi dalu punika kaleresipun wulan purnama. Sanalika Jaka Tarub gadhah pamanggih pengin garwa satunggal pramila piyambakipun mundut rasukan satunggal lan dipunsinggitaken. Wonten satunggal widodari ingkang kicalan rasukan dipun tilar rencangipun sami widodari. Widodari menika duka lan nuwun lajeng widodari menika dipun caketi Jaka Tarub lan dipun reh-reh lajeng dipunbeta wangsul lan kagarwa dening Jaka Tarub, widodari menika gadhah nami Nawang Wulan.

Wonten ing satunggaling dinten Nawang Wulan sampun kagungan putrid saking Jaka Tarub ingkang naminipun Nawang Sih, amargi rasukan kathah ingkang reged pramila Nawang Wulan nyuwun JakaTarub kangge nenggani Nawang Sih kaliyan adangipun kanthi manthi-manthi, lan Jaka Tarub boten angsal mbukak kekep. Saktindakipun Nawang Wulan wonten lepen Jaka Tarub malah kepengin ngertos isinipun kekep, menika punapa Jaka Tarub kaget menapa amargi ingkang dipun adang garwanipun naming satunggal kantun kemawon. Saking kedadosan punika kaseteripun Nawang Wulan dados widodari ical lan adangipun satunggal las dados satunggal bugak ical. Pramila mulai nutu pari adangipun uwos dados limrahipun tiyang gesang wonten brebayan amargi pantunipun telas kantun rentengan wonten lumbung.


Ing satunggaling dinten Nawang Wulan nglengkep gelaran klasa kados pundi kegetipun manah Nawang Wulan mersani rasukan widodari wonten ing ngandapipun klasa, piyambakipun kaget amargi piyambakipun duka dumateng garwanipun amargi sampun dipun apusi. Nawang Wulan menika mutusaken kangge minggah kayangan malih lajeng ngagem rasukan. Sakderengipun minggah ing kayangan Nawang Wulan pesen kaliyan Nawang Sih yen kepureh kangen mersani mbulan amargi ing tengahing bulan wonten bayangipun Nawang Wulan. Anaging sak sampunipun dugi kayangan Nawang Wulan boten dipun tampi malih dados widodari amargi sampun kecampuran kaliyan manungsa. Nawang Wulan menika lingsem lan boten purun jelma malih dados manungsa, amargi rekaos gesangipun pramila Nawang Wulan nglalu wonten segara kidul wonten segara kidul lan dados Ratu Kidul ingkang gadhah naminipun Nyi Roro Kidul.

http://sastra-jawa007.blogspot.com/2010/08/jaka-tarub.html

Sunan Kudus

Sunan Kudus dilairaké kanthi asma Jaffar Shadiq, putra saka pasangan Sunan Ngudung, (panglima perang Kasultanan Demak Bintoro), lan Syarifah, adik saka Sunan Bonang. Sunan Kudus séda kira-kira taun 1550.

Sunan Kudus naté njabat minangka panglima perang ing Kasultanan Demak, lan jroning mangsa pamaréntahan Sunan Prawoto, dadi penasihaté Arya Penangsang. Saliyané minangka panglima perang Kasultanan Demak, Sunan Kudus uga njabat minangka hakim pengadilan Kasultanan Demak.

Jroning ngayahi dakwah panyebaran Islam ing Kudus, Sunan Kudus migunakaké sapi minangka sarana penarik masarakat supaya teka lan ngrungokaké dakwahé. Sunan Kudus uga mbangun Menara Kudus sing dadi gabungan kabudayan Islam lan Hindhu sing uga ana mesjidé sing jenengé Masjid Menara Kudus.

Ing taun 1530, Sunan Kudus ngadegaké mesjid ing désa Kerjasan, Kudus Kulon, sing saiki misuwur kanthi jeneng Masjid Agung Kudus lan isih ana nganti saiki. Masjid Agung Kudus saiki dumunung ana ing alun-alun kutha Kudus, Jawa Tengah. Paninggalan liya Sunan Kudus yaiku panyuwuné marang masarakat supaya ora mbel kéwan kurban sapi jroning perayaan Idul Adha kanggo ngurmati masarakat penganut agama Hindhu lan ngganti kurban sapi nganggo kurban kebo. Pesen iki isih akèh ditaati déning masarakat Kudus nganti saiki.

http://jv.wikipedia.org/wiki/Sunan_Kudus

Roro Mendut

Rara Mendut utawa Pranacitra-Rara Mendut iku crita novel sejarah klasik ing tlatah Jawa Tengah. Jaman dhisik ing kadipaten Pathi ana 2 desa yaiku desa Rogowangsan lan desa Juwanalan, Ing Rogowangsan ana sawijining kenya kang jenenge Rara Mendhut, dene ing Juwanalan ana pemudha kang jenenge Pranacitra, kekarone nganakake sesambungan tresna. Kadhipaten Pathi wektu iku ing ngisore kekuasaane Majapahit. Amarga kudu setor upeti kang abot, mula kadhipaten Pathi ora gelem asok upeti maneh saengga saka kraton MAjapahit ngutus Tumenggung Wiraguna supaya nglurug menyang Pathi lan amarga PAthi ngeyel mula perang ora bisa diendhani maneh, Kadipaten Pathi kalah lan kudu setor putri boyongan lan salah sijine Rara Mendhut, nanging Rara Mendhut malah disenengi dhewe karo Tumenggung Wiraguna lan arep didadekake garwa. Rara mendut digawa menyang Majapahit,Pranacitra meneng - meneng melu ngawula ing daleme Tumenggung Wiraguna lan didadekake juru taman. Rara mendut lan pranacitra nganakake sesambungan kanthi sesidheman, nanging konangan karo Wiraguna, banjur padha mlayu lan kecekel, mulla pranacitra lan Wiraguna perang tandhing lan dimenangke Wiraguna, Pranacitra dipateni lan Rara Mendhut banjur suduk salira, lan kekarone dikubur saluwang

Carita Aji Saka

Carita Aji Saka iku nyritakaké Aji Saka saka India sing mara ing Tanah Jawa. Banjur Aji Saka ngarang urutan aksara kaya mengkéné kanggo mèngeti rong panakawané sing setya nganti pati: Dora lan Sembada. Loroné mati amerga ora bisa mbuktèkaké dhawuhé sang ratu. Mula Aji Saka banjur nyiptakaké aksara Hanacaraka supaya bisa kanggo nulis layang.

Aksara Hanacaraka jenenge dijupuk saka urutan limang aksara wiwitan iki sing uniné "hana caraka". Urutan dhasar aksara Jawa nglegena iki cacahé ana rongpuluh lan nglambangaké kabèh foném basa Jawa. Urutan aksara iki kaya mengkéné:

  • http://upload.wikimedia.org/wikipedia/jv/thumb/b/ba/Hanacaraka01.png/120px-Hanacaraka01.png

Hana caraka

  • http://upload.wikimedia.org/wikipedia/jv/thumb/6/64/Datasawala02.png/120px-Datasawala02.png

data sawala

  • http://upload.wikimedia.org/wikipedia/jv/thumb/a/ad/Padhajayanya03.png/120px-Padhajayanya03.png

padha jayanya

  • http://upload.wikimedia.org/wikipedia/jv/thumb/e/e7/Magabathanga04.png/120px-Magabathanga04.png

maga bathanga

ha na ca ra ka

da ta sa wa la

pa dha ja ya nya

ma ga ba tha nga

Urutan iki uga bisa diwaca dadi ukara-ukara:

"Hana caraka" tegesé "Ana utusan"

"Data sawala" tegesé "Padha garejegan"

"Padha jayanya" tegesé "Padha digjayané"

"Maga bathanga" tegesé "Padha dadi bathang".

Sinopsis

Versi sing kapacak ing ngisor iki miturut vèrsi ing buku Layang Hanacaraka anggitan Darmabrata (1939):

Kacarita ing jaman mbiyèn ana wong sakan Tanah Hindhustan anom jenengé Aji Saka. Dhèwèké putrané ratu, nanging kepéngin dadi pandhita sing pinter. Kasenengané mulang kawruh rupa-rupa. Dhèwèké banjur péngin lunga mencaraké ngèlmu kawruh ing Tanah Jawa.

Banjur anuju sawijining dina Aji Saka sida mangkat menyang Tanah Jawa, karo abdiné papat sing jenengé Duga, Prayoga, Dora lan Sambada. Bareng tekan ing Pulo Majethi padha lèrèn. Aji Saka banjur nilar abdiné loro; Dora lan Sambada ing pulo iku.Déné Aji Saka karo Duga lan Prayoga arep njajah Tanah Jawa dhisik. Dora lan Sambada diweling ora olèh lunga saka kono. Saliyané iku abdi loro wau dipasrahi keris pusakané, didhawuhi ngreksa, ora olèh dielungaké marang sapa-sapa.

Aji Saka banjur tindak karo abdiné loro menyang ing Tanah Jawa. Njujug ing negara Mendhang Kamolan. Sing jumeneng ratu ing kono ajejuluk Prabu Déwata Cengkar. Sang prabu iku senengané dhahar dagingé wong. Kawulané akèh sing padha wedi banjur padha ngalih menyang negara liya. Patihé ngaran Kyai Tengger.

Kacarita Aji Saka ana ing Mendhang Kamolan jumeneng guru, wong-wong padha mlebu dadi siswané. Para siswané padha tresna marang Aji Saka amerga dhèwèké seneng tetulung.

Nalika semana Aji Saka mondhok nèng omahé nyai randha Sengkeran dipèk anak karo nyai randha. Kyai patih karo nyai randha iya wis dadi siswané Aji Saka.

Anuju sawijining dina sang prabu Déwata Cengkar duka banget ora wong manèh sing bisa didhahar. Aji Saka banjur saguh dicaosaké sang nata dadi dhaharané.

Sang nyai randha lan patih dadi kagèt banget. Nanging Aji Saka celathu yèn wong loro iku ora usah kuwatir yèn dhèwèké ora bakal mati. Banjur Aji Saka diateraké ngadhep prabu Déwata Cengkar.

Prabu Déwata Cengkar ya rumangsa éman lan kersa ngangkat Aji Saka dadi priyayi, nanging Aji Saka ora gelem. Ana siji panyuwuné, yaiku nyuwun lemah saiket jembaré. Sing ngukur kudu sang prabu dhéwé.

Sang prabu Déwata Cengkar iya banjur nglilani. Nuli wiwit ngukur lemah diasta dhéwé. Iketé Aji Saka dijèrèng. Iketé tansah mulur baé, dadi amba serta dawa. Iya dituti waé déning sang prabu. Nganti notog ing segara kidul. Bareng wis mèpèd ing pinggir segara, iketé dikebutaké. Déwata Cengkar katut mlesat kecemplung ing segara. Malih dadi baya putih, ngratoni saisining segara kidul.

Wong-wong ing Mendhang Kamolan padha bungah. Awit ratuné sing diwedèni wis sirna. Seka panyuwuné wong akèh. Aji Saka nggantèni jumeneng ratu ana ing negara Mendhang Kamolan ajejuluk prabu jaka, iya prabu Widayaka. Déné patihé isih lestari kyai patih Tengger. Si Duga lan si Prayoga didadèkaké bupati, ngarané tumenggung Duduga lan tumenggung Prayoga.

Sang prabu Jaka, iya sang prabu Widayaka nimbali si Dora lan si Sambada. Kacarita sang prabu Widayaka, pinuju miyos siniwaka. Diadhep kyai patih serta para bupati. Sang prabu kèngetan abdiné sing didhawuhi ngreksa pusaka keris ana ing Pulo Majethi. Ndangu marang Duduga lan Prayoga kepriyé wartané si Dora lan si Sembada. Prayoga lan Duduga ora bisa mangsuli awit wis suwé ora krungu apa-apa.

Kacarita si Dora lan si Sambada sing kari ana ing Pulo Majethi. Wong loro iku wis padha krungu pawarta manawa gustiné wis jumeneng ratu ana ring Mendhung Kamolan. Si Dora ngajak sowan nanging si Sambada ora gelem awit wedi nerak wewaleré gustiné, ora pareng lunga-lunga seka pulo Majethi, yèn ora tinimbalan.

Nanging si Dora nékad arep sowan dhéwé. Si Sambada ditilapaké. Banjur mangkat ijèn waé. Ana ing dalan si Dora kapethuk karo tumenggung Duduga lan Prayoga. Utusan loro mau banjur diajak bali déning si Dora. Awit si Sambada dijak ora gelem. Wong telu banjur sowan ing ngarsané sang prabu.

Sang Prabu ndangu si Sembada ana ing ngendi lan diwangsuli yèn dhèwèké ora gelem diajak. Mireng aturé si Dora, sang prabu duka banget, lali dhawuhé dhéwé mbiyèn. Banjur Dora, didhawuhi bali menyang pulo Majethi lan nimbali si Sambada. Yèn meksa ora gelem didhawuhi dirampungi lan kerisé dibalèkaké.

Dora sanalika mangkat. Ing pulo Majethi ketemu karo Sembada. Kandha yèn mentas sowan gustiné. Saiki diutus nimbali si Sambada. Pusaka keris didhawuhi nggawa. Nanging si Sambada ora ngandel marang kandhané si Dora. Banjur padha padu ramé. Suwé-suwé padha kekerangan, dedreg ora ana sing kalah, awit padha digdayané. Wasana banjur padha nganggo gaman keris padha genti nyuduk. Wekasan perangé sampyuh. Si Dora lan si Sambada padha mati kabèh.

Sang Prabu ngarep-arep tekané si Dora. Wis sawetara suwéné teka durung sowan-sowan mangka didhawuhi énggal bali. Sang prabu nimbali tumenggung Duduga lan Prayoga. Didhawuhi nusul si Dora menyang pulo Majethi. Sanalika banjur mangkat.

Bareng Duduga lan Prayoga wis teka ing pulo mau, kagèt banget déné si Dora lan si Sembada ketemu wis padha mati kabèh. Tilasé mentas padha kekerangan padha tatu kena ing gaman. Pusaka keris sing dadi rereksan gumléthak ana ing sandhingé. Pusaka banjur dijupuk arep diaturaké marang gustiné.

Duduga lan Prayoga banjur bali sowan ing ngarsané gustiné lan mratélaké kahanané. Sang Prabu Widayaka kagèt banget mireng pawarané, awit pancèn kaluputané dhéwé wis kesupèn pandhawuhé. Banjur sang prabu nganggit aksara Jawa nglegena kanggo mèngeti abdiné loro iku.

Kasultanan Demak

Kasultanan Demak dibangun déning Raden Patah taun 1481 M utawa 1403 taun Saka. Dhaérah iki sadurungé dadi bagéan saka Krajan Majapahit nanging wektu kedadéyan perang sedulur ing Majapahit taun 1478, pusat krajan Majapahit dipindhah menyang Keling, banjur pindhah manèh menyang Daha.

Raja-raja

Demak ambruk

Sapungkuré Sultan Trenggana taun 1546 ing paprangan penaklukan dhaérah Pasuruan, tahta Demak dadi rebutan. Sunan Prawata sing munggah dadi Sultan ditentang akèh wong klebu para adipati, antara liya Pangéran Séda Lèpèn adiné Sultan Trenggana. Adipati Jipang yaiku Arya Penangsang uga sing mèlu nentang Sunan Prawata. Sunan Prawata pungkasané tiwas déning Aria Penangsang.

Arya Penangsang munggah dadi panguwasa nanging uga ditentang akèh wong ing antarané Adipati Pajang yaiku Jaka Tingkir. Jaka Tingkir sing uga mantu Sultan Trenggana ngrasa yèn garwané luwih duwé hak tahta kasultanan tinimbang Arya Penangsang. Jaka Tingkir banjur mbangun koalisi karo Ki Ageng Pemanahan lan Sutawijaya, koalisi iki kasil nyingkiraké Arya Penangsang lan Kasultanan Demak wusanané ambruk.

Jaka Tingkir mbangun Kasultanan Pajang, dhaérah Demak dadi bagéan saka Kasultanan Pajang. Jaka Tingkir nyandhang gelar Sultan Hadiwijaya.

Krajan Majapait

Karajan Majapait wiwit dibangun taun 1293 M ing Jawa Wetan. Karajan iki nguasani mèh kabèh pulo Jawa, Madura, Bali, lan dhaerah liyane ing Nusantara. Majapait iki karajan gedhé pungkasan sing nganut agama Hindu-Buddha ing Nusantara. Pusat karajaan iki ana ing dhaerah sing saiki kalebu Kecamatan Trowulan, Mojokerto.

Sajarah

Taun 1292 Singasari dikuwasani keturunan kraton Kediri yaiku Jayakatwang. Salah sawijining keturunan Singasari, Raden Wijaya, sumingkir menyang Pulo Madura. Ing pulo iku, Wijaya antuk pramayoga déning sing baureksa Madura, yaiku Aria Wiraraja, supaya éthok-éthok ngabdi karo Jayakatwang.

Jayakatwang nampa Wijaya lan kanugrahan lemah ing tlatah Tarik sing isih awujud alas. Tarik iki dadi cikal bakal kraton Majapahit.

Ing pungkasan taun 1293, Wijaya migunakaké prajurit Kubilai Khan sing arep nyerang Singasari (Kertanegara), gabungané prajurit Cina karo Wijaya iki bisa ngalahaké Jayakatwang sing déning prajurit Cina dikira Kertanegara. Raden Wijaya uga ngalahke prajurit Kubilai Khan wektu acara pesta kamenangan musuh Jayakatwang.

Raja-raja

Pertemuan Singkat Part III

Jumat, 27 Mei 2011
Disaat aku & Vero sdang brcanda tiba2 ponselku berdering dg suara khasnya.
"Pertemuan Singkat & berjalan sangat cepat" .
"suara apaan itu ka? merdu bget!" tanya Vera.
"hoho. .itu lagunya band kesukaan kakak. .nih nada dering ponsel kaka" jawabku sambil tersenyum.
"oh..dari siapa ka?" tanya vero lagi.
"ehm..nih ka Doni deh kayaknya.." kataku lagi.
"blang gmana ka?" tanya vero lagi..*ahh capek blang lagi trus :/
"inih kita udah perjalanan pulang, ka..kmu cpet siapin semuanya. kata ka Doni gtu dek" ucapku sambil membaca pesan dari ka Doni.
"emb..gto?" kata Vero..dan tiba-tiba "mau nyampek!!" teriak Vero.
"haha..iyah! cpet dek siapin! blg ama pnghuni kost lainnya" ungkapku kpda Vero.
"sipp ka!"

***

selang waktu kmudian, Wira berserta rombongan pun tiba. Aku dan yang lainnya berhasil membuat surprize kepulangan Wira. Aku malu untuk berbicara kepada Wira. Tapi Wira mencoba untuk akrab lagi denganku. Akupun meresponnya dengan ramah, aku sadar bahwa tak seharusnya aku memusuhinya setelah dia telah menyakiti aku. Tapi beberapa saat setelah kami mulai bercanda lagi, suara itu terdengar. Lembut, dan indah.
"Wira..!!" ucapnya. Aku menoleh kearah suara tersebut. Cantik, menawan, manis, mengagumkan. Wow.. Bidadari dari kayangan kah yang aku lihat sekarang ini ??
"oh Kejora, ternyata kamu sudah tiba di Jakarta toh ?" ucap Wira menyambut kedatangan Wanita Cantik itu dengan senyum manisnya. Sesaat Wira berhenti bicara Wanita itu yang ternyata bernama Kejora menghampiri dan memeluk Wira, mencium kening Wira. Hatiku memanas dan berlari pulang meninggalkan hiruk-pikuk keramaian pesta penyambutan itu. Tak ada yang mencegah atau mengejarku *kasian banget deh inka :( . Aku menangis sekuat mungkin. .

***

"hah! mungkin itu cewek yang di bilang Wira" ungkapku. Dan tiba-tiba ada suara mendekat mengagetkan aku.
"WIRA??" ucapku lirih.
"hahaha. .dasar cewek aneh! Lu lagi patah hati yah? Hoo. .rasain!!" ungkap pemuda itu.
"siapa lu?? baru dteng ja sok tahu!!" ungkapku & branjak dri tmpt itu."hahaha. .biasa aja kali! keliatan ko. .hoho. .woy, mo kmana lu?" ungkap pemuda aneh itu.
"mau pulang lah! ngpain gw kmpul ama cwo urakan kyag lu. .dahh!" ucapku sambil melambaikan tangan.
"sombong lu, wek! awas aja!!" ungkap cowok itu sambil berlari mendahuluiku. .

***

"pertemuan singkat dan berjalan sangat cepat, tidak di sangkat aku langsung terhipnotis oleh. . ." "WIRAAA!! Hahaha" aku yg sdang latihan menyanyi untuk audisi bulan depan tiba-tiba dipotong Renata dari belakang. Aku marah besar karena dia lagi-lagi menyebut nama Wira. Aku tiba-tiba sangat membencinya setelah pesta kepulangannya kemarin dan bertemu Kejora. Wira sudah menceritakan semua tentang Kejora. Gadis yang di cintainya itu. Dia meminta bantuan kepadaku untuk mempersatukannya dengan Kejora. Aku menolaknya karena aku tak mau merasakan sakit itu lagi.
"mo kmana ka?" ungkap Renata kpdaku. Tpi hanya trblaskan dg senyum pahitku.
"akh lu ka, gtu aja mrah!" ungkapnya lgi.
"iyalah marah, coba deh kalo lu di gtuin? marah kga? lu tau kan kalo gw alergi bgt dnger namanya. sakit tauk!" jelasku seraya menghpus air mataku yg mulai keluar.
"maafin gw ka, gw khilaf" ungkap renata seraya memelukku.
"udah ka, gausah dipikir. cowok yg bgtu mah kalo dipikir trus malah lu mkin cinta lgi sm dia. udah biarin aja" ungkap renata lgi.
"iya ren, gw tau. pliss ya ren, jgan sbut nama Wira lgi" ungkapku. Tiba-tiba Wira datang.
"emg knp gw ka? emg nama gw knpa?" ungkap Wira seraya memberikan sapu tangannya kpadaku. Tpi aku menolak utk menerimanya.
"msalah qta uda slesei kan ka?" tanya Wira lgi tpi aku dan renata prgi mnggalkan tmpat itu. Aku msih mnangis. Smpai saat renata pergi ninggalin aku krna ada kprluan.
"aku duluan yah ka? aku udah di tungguin Vino di parkiran. Lu disini sndrian gapapa kan ka?" ungkap renata.
"gapapa ko, tar jg angkot lewat" ungkapku.
"tpi aku gaenak deh ka, msak aku nggalin km sndri smbil ngis deh. Tar dikiranya aku si ratu tega lagi" ungkap renata menghiburku.
"hahaha. .ga lah, sapa yg ngis?"

CINTAKU DITOLAK

Minggu, 22 Mei 2011
Bagiku menulis kisahku sendiri adalah yang sulit untuk aku lakukan, apalagi kisahku yang di tolak cewek untuk yang pertama kalinya. Aku bukan cowok ganteng, keren dan tajir. Tapi karena aku baru kali pertama nembak cewek ya ini kisahku yang baru pertama kali di tolak oleh cewek. Aku Chiko Darma Anugrah. Cowok penggila game yang baru merasakan indahnya dunia SMA. Cowok cupu yang sibuk maen game dan engga sempet ngerasain indahnya pacaran.

***

Pagi indah di SMA Bakti Mulya 400. Aku bersama teman-teman sekelasku sedang nongkrong di depan kelas X-4, kelasku menunggu bel berbunyi. Kami sedang bercanda ria sampai saat aku salah tingkah di saat Rea sang pujaan hatiku lewat di depanku. Jantungku berdegup kencang layaknya tangki drum kalau di pukul-pukul. "Deg..Deg..Deg..!!" Begitulah suaranya.
"Rea..." Ucapku lirih. Rea menoleh ke arahku. Tak kusangka Rea mendengar suaraku dan akhirnya pun menoleh.
"Hahh? Apa?" Ucapnya kaget dengan senyumnya yang manis.
"Ahh engga ko. Hehe" ungkapku dengan nada malu-malu. Dan terbalaskan oleh Rea dengan senyum manisnya lagi. Teman-temanku menertawaiku, tapi aku masih dalam posisi bengong tidak menyangka hal yang barusan itu terjadi. Rea adalah teman sekelasku yang mampu meracuni tubuhku dan membuatku luluh kepadanya.
"Hahaha. Nape lu ko ? Suka lu ma tuh cewek? Gue punya nopenya bro. Mau kagak?" ungkap Deni kepadaku seraya mengagetkanku. Dan bel tanda masuk pun berbunyi. Kami pun masuk kelas karena Pak Johan sedang menuju kelasku. Aku yang ingin mengetahui nomor hape Rea menagihnya kepada Deni.
"Ekh, mana nopenya tuh cewek? Gue mau!!" ucapku memaksa.
"akh entar bro, ada Pak Johan tuh liat" Ungkap Deni seraya mengarahkan jari telunjuknya kearah Pak Johan.
"Okelah. Tapi lu ntar sms gue ya, bro?" Ucapku lagi.
"Hmm.."

***
Sepanjang pelajaran berlangsung aku melihat Rea yang tampak memerhatikan dengan sungguh-sungguh materi yang di terangkan Pak Johan.
"Oke, anak2 ! Jadi hal2 dalam UUD 1945 yg tlah mengalami perubahan atau perbaikan itu apa ??" Ungkap Pak Johan memberikan pertanyaan kepada kami.
"Pembatasan kekuasaan legislatif indonesia, Penegasan Peran kekuasaan legislatif Indonesia" jawab Rea dengan lembut.
"Baik Rea, terima kasih. Dan Chiko Darma Anugerah coba lanjutkan jawaban Rea.
"Akhh iya pak, memang Rea Putri Adiguna pintar, imut dan juga manis" Ungkapku reelek. Semua penghuni kelas pun tertawa. Pak Johan pun langsung melemparkan penghapus papan tulis ke arahku dan "KELUAR !! BASUH MUKAMU DENGAN AIR !! SEKARANG JUGA !!" bentak pak johan kepadaku. Aku yang kebingungan langsung menuruti perintah pak johan.

***

"Memang gue tadi ngapain ? Perasaan tadi gue ngomongnya engga ada yang salah deh" ungkapku kepada Deni di saat kita sedang ngobrol di kantin sekolah.
"GOBLOK!! Lu tadi baru bangun dari mimpi lu yah ?? Sampe ngelindur segitunya. Hahaha" Ucap Deni mengejekku.
"Hahh..apa lo bilang ? Emang gue tadi ngomong apaan ?" ucapku lagi.
"Rea cantik, imut..hahaha" jawab deni.
"apa? Ga mungkin bro.." ucapku menyangkal. Tiba-tiba Rea ada di belakangku dan memanggilku.
"makasih ko udah bikin aku malu.." ungkap Rea sambil menahan tangis.
"malu kenapa?? Maaf re, gue tadi kagak sengaja bilang gitu" jelasku kepada Rea. Tapi Rea malahan menangis dan berlari meninggalkanku. Deni ketawa lebar melihat insiden ini yang di anggapnya sebagai tontonan gratis.
"hahahaha, rasain lu.." ucap deni.
"sial lu den, mana nopenya Rea? Sini gue minta" ungkapku seraya menjitak kepala deni.
"aduhh..gapake jitak kali bro..nih lu ambil ndiri dari hp gue, gue mau samperin cewek gue..hahaha" ungkap deni seraya meletakkan hpnya didepanku dan meninggalku sendiri. Aku langsung mencatat nomor hape Rea dan langsung menelponnya, tapi tidak sekalipun Rea mengangkat teleponku. Aku hampir putus asa. Tapi di saat aku mulai putus asa, Rea menghampiriku.
"Ko, gue tau lu mo minta maaf ke gue. Dengan senang hati gue terima permintaan maaf lu"
"Makasih Re, lu emang baik! Ga salah gue suka ama lu. Hehe" Ungkapku reflek.
"Hah..apa ? Lu suka sama gue ?" Ucap Rea kaget.
"Akh enggak ko. Hehe salah denger lu mah itu. Maksud gue, ga salah banyak yang suka sama lu gitu" jawabku menyangkal.
"Ehmm..By The Way tadi lu nelpon gue kenapa ?" ucap Rea seraya menunjukkan HPnya.
"cuma mau minta maaf sama lu" ungkapku cuek.
"ohh.."jawab dia lagi. Aku pun lega karena Rea sudah tidak marah denganku. Malam-malamnya aku coba sms dia. Aku coba pedekate dengannya. Kita pun mulai dekat. Tiap hari aku dan Rea menjalani Pedekate ini. Sampai pada akhirnya aku jujur padanya kalau aku sayang dan cinta dengannya.
"Rey..taukah kamu ? Matamu bak purnamu yang selalu membuatku rasakan rindu. Bisikmu seperti syahdu yang menusuk jiwaku. Bibirmu telaga madu manis di sudut senyumanmu. Senyumanmu adalah sumber inspirasiku. Inspirasi untukku hidup. Rea Putri Adiguna maukah engkau mengisi hari-hariku ??" ungkapku kepada Deni.
"hahaha sippp, bagus banget. Tuh cewek pasti langsung klepek-klepek deh" ungkap Deni memuji puisi buatanku dan memberi dukungan positive kepadaku.
"Oke, gue kirim sekarang. Liat nih, gue teken 'send'" ungkapku seraya mempertontonkan hal langka yang jarang aku lakukan.
"okeh..sipp.! Cepet deh sono" ungkap deni. Sms itu telahku kirim.

***

1 menit, 2 menit, 3 menit. Dan "i want you to stay to night, i want you to say that i'll be here..." suara itu berbunyi. Tanda sms masuk. Pasti dari Rea. Ku lihat tulisan pada layar ponselku. Dan ternyata memang Rea. Dia menjawab "Maaf, ko! Bkannya gue kgak suka sama lu. Tapi lbh baik kita shbatan aja deh" aku syook melihat jawaban dari Rea. Dan Deni pun mulai ketawa.
"Hahahaha, DI TOLAKK !!" ungkap Deni.

***
2 hari setelah insiden itu. Aku dan Rea masih berhubungan. Seperti kesepakatan sebelumnya. Kami pun bersahabat. Persahabatan kami terjaling sangat indah sampai sekarang. Dan inilah kisahku yang di tolak cewek untuk yang pertama kalinya. Hahaha xDD

#END

Pertemuan Singkat Part II

Sabtu, 21 Mei 2011

Banyak do’a maupun cerita yang akan ku sampaikan padaNya di subuh indah itu. Cerita lucu, cinta maupun tentang mimpiku tadi malam. “Kenapa Wira masuk di mimpiku yah ? Hahh ! Mungkin karena aku terlalu memikirkannya” Gumamku berupaya untuk berpositive tinking. Setelah sholat aku langsung memutar lagu-lagu dari band kesayanganku ‘VIERRA’. Pertemuan Singkat menjadi lagu pembuka dikala fajar itu. Lagu yang mengharukan dan mampu menyanyat hatiku mengingat semua tentangmu. Tak terasa air mata ini pun menetes. “STOOOPPPP!!! Gak usah mikir cowok gak penting kayak dia!!” Ucapku sambil menahan tangis. Setelah ku tekan tulisan pause pada ponselku, ponselku pun bergetar. Itu telepon dari sobatku Renata.

“Woyy Sist.. Nyok berangkat sekarang ! Cepet mandi. Gosok gigi, dandan yang cantik, jangan lupa pake parfum biar wangi” Ucap Renata bawel dan langsung mengakhiri panggilan teleponnya itu. Aku bingung, tapi aku langsung saja bergegas melaksanakan perintah Renata. 10 menit berlalu dan Renata sudah siap di depan rumahku.

“INKA JELEKK Cepetan !!” Teriaknya seraya membunyikan klakson motornya. Sahabatku Renata memang aneh tapi aku lebih aneh darinya. Jadi, kita berdua aneh. Hahaha :DD Aku sudah siap berbegas dan gowes melaju secepat siputke sekolah dengan motor matic Renata.

“Braaakkkkk!!!!!!” Suara itu terdengar seraya kita sedang berhenti di lampu lalu lintas yang menunjukkan lampu merah. Aku setengah Kaget menoleh ke tempat suara itu berasal. Ku lihat pengendara motor yang seumuran denganku menggunakan helm putoh dan menabrak becak. Aku yang menganggap semua itu lelucon gratis langsung tertawa terbahak-bahak. Renata yang terganggu akan tawaku langsung menjitak kepalaku dan menoleh kebelakang. Dia kaget.

“Itu Wira, goblokk !!” Bentak Renata dan menjitak kepalaku lagi.

“Aduuhhhh…. Hahaha.. masakk sihhh ??? Baru nyadar aku” Ungkapku dengan ketawa lebar selebar kertas dengan linglung.

“Inka o’on banget sihh? Ayo samperin!! Aku langsung mengangguk dan menuruti apa yang di minta oleh Renata karena aku tahu kalau aku di sini sedang numpang di motornya.

“Ehh Wir ..! Kenape lu?” Ucap Renata.

“Gak tau ren..!!” Jwab Wira singkat dengan nada kesakitan. Dan aku di situ tetap diam terpaku melihat keadaan Wira. Sampai dia pinsan.

"ahh gila lu, cepet panggilin becak gih.." ungkap Renata panik.
"dia pura-pura kali.." ungkapku tak percaya.
"liat noh, dia tuh pingsan dodol !!" ungkap Renata menyakinkan. Aku pun memegang urat nadinya. Tak terdengar aktifitas denyut nadinya. Aku pun panik.
"Sayang, aduhh.. Gimana nih..??" ungkapku panik. Wira yang tergelatak lemah di bawah pohon di pinggiran jalanan kota langsung di angkat ke atas becak dan di bawa ke rumah sakit umum terdekat. Aku yang awalnya cuek dan menganggap semua itu hanya kepura-puraan pun menangis karena takut sekali jika wira nanti kenapa-napa. Tapi aku tetap menguatkan hati, pikiran dan tenagaku yang semakin berkurang. Di letakkanlah Wira di atas pangkuanku. Aku terus berteriak-teriak memanggil nama Wira yang tergeletak lemah tanpa gerakan.
"Inka..?" ucap Wira lirih seraya memegang tanganku.
"Iya Wir. Kamu gak apa-apa kan ??" jawabku dengan tersenyum lega karena Wira terlihat baik-baik saja.
***
Seminggu berlalu setelah insiden kecil yang di alami Wira. Dan hari ini adalah hari terakhirnya di rumah sakit. Hari ini jadwal kepulangan Wira dan aku menyambutnya dengan suka cita. Aku bersama sahabat, penghuni kost dan keluarga Wira menyambut kepulangan Wira di kost-kostan kecil yang di tinggali Wira.
"Hahhh.!! Selesai juga. Ver, nanti kakakmu yang jemput ke RS siapa ?" tanyaku kepada Vero adik Wira yang paling bungsu.
"kata mamah sih yang jemput tuh temen kak Wira yang dari lampung sama mamah,ayah juga ka Doni" jawab Vero dengan nada manja.
"siapa temen kakakmu itu ? Cowok tah ?" tanyaku penasaran.
"engga tauk, jor..jor.." ungkap Vero dengan terbata-bata dan aku potong. "Jontor.?? Hahaha"
"bukan kakak.. Kakak ihh!" jawab Vero mrengut.
"yee.. Adek cantik ngambek nih? Hehe udah donk sayang ngambekny, nanti kakak beliin es cream deh kalau ga ngambek lagi. Hahaha" ungkap memberi usul.
"hoye..hoye.!! Iyah kak, Vero engga ngambek kok" ungkap Vero jingkrak-jingkrak. Hahaha dasar anak kecil.

Antara Asmara Dan Dusta



Suasana pagi,hari Sabtu di sekolah yang ramai tepat didepan kelas X_5,kelas dimana aku memgenyam pendidikan disitu.Saat ku membersihkan kaca.

“Hei pembersih kaca….?” Tak kuduga ternyata panggilan itu untukku .Teriakan keras dari salah seorang lelaki berambut jabrik dan senyum manisnya diantara 5 pemuda yang duduk di depan kelasku.

Kutoleh pada arah yang memenggilku, ternyata dia tersenyum dan bertanya “Siapa namamu”, aku pun dengan wajah marah berkata “Siapa Lo.. !”

Dia dan teman-temannya tertawa,suaranya kembali terdengar, “Mbak pembersih kaca berjaket coklat,siapa namamu?”

Dengan pertanyaanya itu, kamipun saling bertengkar meskipun tak saling kenal.

Mr.X : “Kok diem,punya mulut g lo..!”

Miss Y : “Suka-suka gue,mau apa lo..?”

Mr.X : “Cuma mau kenal”,boleh kan?

Miss Y : “G boleh !”

Mr.X : “Sombong banget sich..”

Miss Y : “(Diam tanpa kata,kutampilkan senyum sadisku.)

Bel sekolah tanda masukpun berbunyi,mereka lari masuk kelas X_9.

Ternyata pemuda berambut jabrik itu adalah anak X_9.

Pelajaran mulai berlangsung, dan tak terasa ternyata bel istirahat pertamapun berbunyi.

Seperti biasa,setiap istirahat aku selalu keluar kelas dengan teman-teman.

Dan akh..na’as ke kembali bertemu dengannya, dan dia kembali senyum padaku.

Ternyata dia adalah salah stu pemain futsal yang ikut bergabung dengan anak-anak X_5 pada sebuah club yang dimana saat itu aku menjadi Manager dari SMALAN’S FC,club yang aku maksut.

Dengan hati jengkel akupun terpaksa berkenalan dengannya, karena dipaksa temanku yang juga pemain futsal club kami.

Nathan : “Heh..Manager, dia Nata anak X_9.Dia akan bergabung dalam club futsal

kita.

Nacha : “Ooo….”

Nata : “Akh sadis banget jadi cewek..!”

Nacha : “What ever..”

Nathan : “Kenalan dulu, kan dia bakal jadi anggota SMALAN’S FC.

Nacha : “SELAMAT BERGABUNG (tanpa kusebutkan namaku,aku masuk kelas)

Nata : “Ich wow sadis banget broo..”

Nathan : “Emang gitu dia klo sama cowok g kenal, kenapa?

Emmm kamu naksir kan sama dia?

Nata : “ Akh…ngaco lo..”

Nathan : “ Namanya Nacha, jika kamu naksir aku akan dapetin dia buat kamu”

Nata : “ Waw…menantang tuh cewek, boleh juga.”

Bel masuk kelaspun berbunyi, pelajaranpun dimulai. Kelasku yang begitu ramai membuat guru marah dan tidak mau mengajar hingga bel pulang sekolahpun kembali terdengar.

Kamipun beramai-ramai bersenda gurau di depan kelas, sembari menunggu parkiran sepeda motor sepi.

Seorang teman sekelasku bernama Bondan membuatku terkejut, “Hei Cha..dapat slam dari Nata X_9”. Akupun marah, karena aku benci dengan pemuda yang bernama Nata itu. “Akh..apa’an sich” teriakku jengkel.

Dengan tampang marah akupun menuju tempat parkir bersama temanku mengambil sepeda motor dan bergegas pulang.

Siang hari aku bersama Gustine sahabatku, menyaksikan SMALAN’S FC bertanding.

Aku kembali melihat pemuda jabrik itu, rasa jengkel selalu bersemayam di hatiku.

Setelah futsal selesai, kamipun pulang dengan wajah riang karena kami merebut kemenangan dariSMA 1 JEKULO KUDUS.

Minggupun berlalu, dan Senin mulai dating. Karena ada upacara rutin setiap hari Senin, akupun berangkat lebih awal.

Sebelum upacara dimulai, aku bersama teman-teman mendengarkan musik dari ponselku didepan pintu kelas sambil melihat teman-teman dari kelas lain mondar-mandir di depan kami.

Musik dari ponselkupun berhenti sejenak, ternyata ada SMS masuk dari nomor tak dikenal.

Sehari tak terasa, hingga malampun kembali berjumpa. Nomor tak dikenal itu adalah Nata, satu dari pesannya adalah “Aku Nata, kamu maukan jadi temenku?” Tak tega akupun membalas pesannya dan aku mulai SMSan dengannya tiap hari karena dia orangnya asik. Seminggu berlalu kami mulai saling respon. Perasaan benciku terhadapnya, kini berubah menjadi perasaan kagum. Dan tanpa kuduga, tepat malm Takbiran Idul Qurban 17 November 2010 pukul 22.00, sepulangnya dia dari Takbiran dimasjid, diapun mengungkapkan perasaan yang selama ini dia pendam.

“Aku mencintai dan menyayangimu Nacha, kamu maukan jadi bagian dari hidupku dan bersemayam dalam hatiku ?”

Akupun menolaknya, karena hatiku tak bisa menyayanginya. Akupun trauma dengan kejadian 1tahun yang lalu. Bachtiar, seseorang yang mencintai dan menyayangiku harus tertidur selamanya karena Kanker Otak Stadium 4 yang mengerikan telah menggerogoti dirinya. Akupun terpukul dengan ini semua, dan aku belum siap memadu kasih dengan orang lain. Kamipun belum putus hingga sekarang. Dia meninggalkanku dan hanya menyisakan sepucuk surat, pesan terakhirnya.

Dear Nacha sayang

Sayang,aku harus pergi meninggalkanmu. Tak usah khawatir kelak akan datang seorang pemuda yang mirip denganku. Kita tak akan putus saying, hanya hubungan ini akan berlanjut hingga kita bersama lagi di akhirat nanti. Aku akan menunggumu, jangan menangis saying. Aku sangat mencintai dan menyayangimu hingga ujung ajalku.

From Bachtiar

Kuteteskan air mata tiada henti setelah kubaca surat itu.

Hari berganti hari akupun kembali ceria diantara orang-orang disekelilingku.

Kuhadapi kenyatan ini. Nata begitu membenciku bkarena aku menolak cintanya.

Akupun sedih dan hatiku sakit. Selang dua hari setelah tanggal 17, tepat tanggal 19 aku menerimanya menjadi kekasihku, mungkin dia adalah pengganti Bachtiar.

Nata adalah seseorang yang mampu menyadarkanku akan pentingnya ibadah dan ilmu. Dia adalah seorang yang taat beragama. Sejak kita bersama, tiap adzan selesai berkumandang diapun lekas menyuruhku shalat, dan belajar setelah malam tiba. Akupun mulai menjadi wanita yang taat beragama, karena setelah kepergian Bachtiar aku malas untuk shalat dan belajar. Sifat dan perlakuan Nata terhadapku yang membuat perasaan benciku dulu menjadi cinta dan sayang. Dan aku mulai mengerti arti Cinta Sejati.

Namun tak cukup sampai disini kisah cinta kita yang dilalui banyak rintangan.

Masalah demi masalah menerpa kami, tapi Allah berkehendak lain.

Kami dapat menyelesaikan masalah itu, hingga hubungan kami berlangsung 4 bulan.

Kukira sampai disini cobaan yang menerpa kami. Namun kualami cobaan yang paling bert dalam hidup kami. Kamipun dipaksa orang tua kami untuk putus, namun kami sepakat untuk vacuum. Karena tak kuat hati kami jika kami dipisahkan.

Kami rela menunggu hingga kelas XI nanti.

Orang tua kami bermaksud seperti itu dengan tujuan, kami harus bias masuk “Jurusan IPA”. Apa boleh buat, kami harus menuruti kemauan orang tua kami. Kamipun berjanji “Akan setia menunggu dan tidak akan mencari Istana Hati lagi.”

Mungkun sulit untuk kami lewati, namun demi cinta yang abadi, kami harus kuat.

Kalimat terakhir yang diucapkannya padaku adalah “Kamu harus sabar menunggu saying, kelak waktu akan mempertemukan kita kembali, yang kuat sayangku, Aku Mencintaimu.

Tak sanggup kutahan perih hati ini, akupun rela menanti.

Hari-hari yang kami nanti akhirnya tiba. Tanggal 2 Juni adalah Pengumuman Jurusan. Hatipun mulai berdebar, takut akan sebuah kenyataan. Akhirnya aku dan Nata masuk Jurusan IPA.

Kamipun satu kelas, senang dan riang hatiku tak dapat kubendung lagi.

Dan seperti janji yang dulu pernah kami ikrarkan. Kami akhirnya merajut kasih kembali, dan berlangsung hingga 2 tahun. Orang tua kamipun merestui. Akhirnya kami bahagia melewati hari-hari dalam hidup ini,bersama,berdua,selamanya.

Nama : ENDANG WIJAYANTI

No.Abs : 11

Kelas : X_5